Makaleler- Sayfa 2

Türkiye'nin karacı şövalye karakteri, -Alman ve Rusların coğrafi nedenlerle yapamadığı- açık denizlere ve gök denize ulaşarak yeni bir jeopolitik açılım yapabilir ve farklı bir tarihsel sıçramanın, yeniden doğuşun önü açılabilir. İşte o zaman gerçekten rasyonel düşünebilen, üniversal ufku olan, yaratıcı ve üretici

Mevcut ulus devletler kalabilir, yenisi de kurulabilir ama bunlar geleceğin inşasında gerekli temel taşlarıdır. Geleceği inşa edecek olan, senfonik milletin tekrar ihya edeceği bir insanlık ümranı olarak büyük çatı yani Devlet-i Âliyye- Müslüman Roma hedefidir. Bu ümran'ın özü ve iç kalesi, Türkiye

PKK isimli örgütün silah bırakması, Kürtlerin değil, gavurun kılıcını bırakması demek. Sonrasında, Kürtlerin eline Yorgo’nun değil, Kürtlerin kendi silahı geçer ve o silahın namlusu artık Türkler ve Araplarla birlikte gerçek düşmanlarına doğrultulur. İşte o zaman Kürt ve Kürdistan, bambaşka bir bağlamda konuşulur,

Normalleşme, katılım ve birlikte dönüşüm… Türkiye’nin 20. yüzyıldan kalma korkularını aşarak sağlıklı bir değişim yaşayabilmesi ve kalıcı gelişme dinamiklerini harekete geçirebilmesi, bu üç kelimede saklıdır. Bunu hangi zeminde sağlayabileceğimizi, nasıl bir bağlamda tartışabileceğimizi ve geleceği hangi temeller üzerinden inşa edebileceğimizi belki tarihi

Bütün pagan geleneğin tanrısallık biçimi, esasen somut ekonomi politiğin yansımasıdır. Sümer’den Mısır’a, Hind’den Roma’ya kadar bütün uygarlıkların teolojisi, ana hatlarıyla aynıdır. Bir büyük gök tanrı ve bir büyük yer tanrı olarak krallık. Bunların gökte yardımcı tanrıları ve yerde yardımcı roldeki üst sınıflar,

Bilad-ı Şam’ın yeniden fethi, Selahaddin’in, Yavuz’un fethi gibidir ve sonrası da aynı olsun diye her namuslu insan üzerine düşeni yapmalıdır. Alınyazısı saatimiz, belki yorgun ama neşelerin neşesiyle dönecektir artık. İmanımız ve umudumuz budur. Sonuçta herkes, imanı ve umudu kadar insandır.

Son 200 yıllık makus talihimizin belki de en dramatik sonucu, imanımızda olmayan ama devlete ve topluma sinen bu korku duygusu. 1827’de Osmanlı ve Mısır donanmasının Navarin’de İngiltere-Rusya-Fransa ortak cephesinin kalleşçe tuzağıyla bir gecede tamamen yok edilmesinden beridir devlete sinen bu korku, bir

Organik bir bütünlük olarak her toplumun sosyo-kültürel yapısı ile siyasal düzeni arasında karşılıklı bir belirlenim/etkileşim ilişkisi vardır. Siyasetin, bir güç temerküzü ve dağılım süreci olarak şekillendiği her durumda bu ilişkinin niteliği, bütün bir toplumsal yapıya ilişkin ipuçları verir. Birbiriyle bağlantılı olsa da,

Yüreği devrimci Suriye halkıyla beraber atanlara ise, bu son haçlı sürülerine ve münafık işbirlikçilerine karşı onurla direnmenin haysiyeti yeter. Selahaddin'in yurdu, yine haşhaşi çetelerini, fatımi rafıziliğini ve haçlı işgalcileri yok edip özgür iradesiyle Anadolu'nun tarihsel, coğrafi ve manevi parçası olarak yeni bir

“Suyun dibinde bir gül var, gülün içinde bir başka ırmak.” Federico García Lorca 19 ve 20. Yüzyıl boyunca birçok ideoloji insanlığın soru ve sorunlarına dair büyük anlatılar vazetti. Askeri tarım imparatorlukları çökerken sanayi devrimi ve aydınlanma ile ulus devletler ve aralarındaki paylaşım