Bu kitap, İslam’a güncel konulara, sorulara ve temel İslami hükümlere dair kişisel cevaplar ve yorumlardan ibarettir. Ne dinin kendisidir ne de tek doğru olma iddiasındadır. Ama İslami kültürün içinden süzülmüş, yılların araştırma, düşünme ve tartışmalarından seçilmiş fikirler olduğunun bilinmesi yeterlidir.
Türk kimliği adına, İslam şeriatının lağvedilmesi, laikliğin ikamesi, iddia edildiği gibi modern bir toplum amacının değil, batıya bir daha tehdit olmayacak ve Osmanlı halklarını bir daha birleştirme iddiasını aklından bile geçirmeyecek, tamamen kastrasyon ve mankurtlaştırmaya dayalı bir operasyona tabi tutulup, özünden kökünden değerlerinden bihaber, batı hayranı yarı sömürge bir devlet ve toplum yaratma gibi bir kötü niyetin sonucudur.
La İlahe İllallah, yani özgürlükçü teoloji, varlık ve bekanın, adalet devletinin, hukuk düzeninin, gelişmenin, ilerlemenin, refahın ve huzurun anasıdır.
Müslümanların, akıllarıyla, vicdanlarıyla, yasalarla veya geleneklerle çözülecek sorunlarını İslam’ın çözmesini bekleme alışkanlığını da terk etmesi gerekiyor. İslam’ı yaşama adına İslam’ın temel emri olan akletmeyi terk edip, olur olmaz her soruyu İslam’a sormak, birçok yanlışın başlangıcıdır.
Devletlerin, iktidarların, yönetimlerin dini olmaz, adaleti veya zalimliği olur. Dinler, insanlar içindir, kurumlar için Allah, ‘İslam devletini’ veya benzeri bir dinsel modeli değil, adaleti ve iyiliği emreder. İslam için devlet değil, adalet farzdır.
Müslümanca düşünmek, insanlığın geleceğini düşünmektir, daha adil, özgür bir dünya kurmayı düşünmektir, aklın ve vicdanın terkibiyle her tür zulmün, adaletsizliğin, eşitsizliğin ortadan kaldırıldığı sınıfsız sınırsız putsuz bir yaşam düşünmektir.
Binbir türlü açlık, yoksulluk, yolsuzluk, zulüm, ilkellik, gerilik, ahlaksızlık, sapıklık, yobazlık, azgınlık, çer çöp içinde yaşayıp, bu sorunlara çözüm aramak yerine insanlara dinle hükmetmeye çalışmak, farklı ve yeni her söze düşmanca yaklaşmak, insanı ayağa dikip onurlu ve özgür kılan tevhid mesajını ilkel pagan bir din barbarlığına indirgemek, aslında taptığı nefsi, tabuları, çıkarları ve alışkanlıklarından oluşan bir yığın tanrıya Allah’ı ortak koşmak, İslam değildir, iman değildir, hanif İbrahimi din değildir.
Muhterem Mehmet Akif Ersoy, Evvela, samimi özürlerimi kabul etmenizi rica ediyorum. Mazeret değil ama, ne zaman size cevap yazmak için elime kalemi alsam, kelimeler hep boğazımda düğümlendi. Nedenini tam olarak bilmiyorum, belki, onurlu hayatın ve aydınlık zihnini kendime yakın bulmama rağmen, küserek çekip gitmiş olmanı tasvip etmemekle acaba sana haksızlık mı yapıyorum diye, karar veremediğim…
Müslüman zihniyet yapısı, her koşulda evrensel düşünebilen, insanlığın hayrına olanı isteyen, dini bir ihtilaf değil birleştirici ahlaki klavuz olarak algılayan insan ve toplum üretir. Oysaki bugün durum neredeyse tam tersidir.İslam dünyası kendi iç restorasyonunu bir rönesansa dönüştürebilmek için bu tür bir zihniyet devrimi sürecine girmelidir.
Gerçekçi olmak gerekirse, ne yazık ki, yüz yıl sonra bile varolan haliyle İslam, yani yaşayan İslam, müslümanların geri kalmışlığı sayesinde çağımıza yanıt verecek bir dinamizme sahip değildir. İslamın yeniden zamanın ruhunda ete kemiğe bürünüp millet için, ümmet için, bütün insanlık için kurucu, kurtarıcı ve ihya edici bir misyon üstlenebilmesi, müslüman toplumların eksiklerini, yanlışlarını, hatalarını giderip yeniden geleceğe özgüvenle yürümeye başlamasına bağlıdır.
